فاطمه مرادی | روانشناس کودک و نوجوان

من فاطمه مرادی، دوست، همراه و روانشناس هستم.

میتونم بگم احساس و لذتی که در این سالها به عنوان مشاور و روانشناس بدست آوردم یه چیزی شبیه لذت قابل اعتماد و راز دار بودنه ، لذت شنیدن حرف های فریاد نشده از پس سینه ها، لذت شکستن بغض ها و همدلی ، دانستن رفتارها، فکرها واحساس ها، لذت به بینش رساندن انسان ها و پذیرش آدم ها بدون هیچ قید و شرطی …
از برنامه های ضروری زندگیم میتونم به خوندن مطالب علمی، سایت ها و مجلات روانشناسی معتبر و به روز دنیا اشاره کنم. من یک دونده هستم و از ورزش کردن ، فیلم دیدن و گوش دادن به موسیقی بسیار لذت میبرم ..

پرخاشگری کودک چیست؟

پرخاشگری در کودکان می تواند نشانه بسیاری از مشکلات زیربنایی باشد. این یک چیز بسیار چندشکل است، یک وجه مشترک برای تعدادی از شرایط مختلف روانپزشکی، مشکلات پزشکی و شرایط زندگی. و بنابراین در اصل درمان پرخاشگری ابتدا باید بفهمیم که چه چیزی باعث آن می شود.

شما می توانید علل پرخاشگری را به چند گروه تقسیم کنید.

اختلالات خلقی اول، آیا مشکلات خلقی وجود دارد؟ کودکانی که دوقطبی هستند، در مراحل شیدایی خود، اغلب پرخاشگر می شوند. آنها کنترل خود را از دست می دهند، تکانشی می شوند. از طرف دیگر، وقتی افسرده می‌شوند، اگرچه پرخاشگری کمتر رایج است، می‌توانند تحریک‌پذیر شوند و گاهی اوقات این تحریک‌پذیری و عصبانیت باعث می‌شود بچه‌ها سرزنش کنند.

روان پریشی بیماری های روان پریشی نیز ممکن است با پرخاشگری ظاهر شوند. برای مثال، کودکان مبتلا به اسکیزوفرنی اغلب به محرک‌های درونی پاسخ می‌دهند که می‌توانند آزاردهنده شوند. گاهی اوقات بچه‌های مبتلا به اسکیزوفرنی بد‌اعتماد یا مشکوک می‌شوند - یا پارانوئید تمام عیار - و به‌دلیل ترس خودشان از بین می‌روند.

ناامیدی کودکانی که مشکلات شناختی (آنچه که اکنون به آن آسیب فکری می گویند) یا ارتباطی (از جمله اوتیسم) دارند نیز ممکن است با پرخاشگری ظاهر شوند. هنگامی که کودکان مبتلا به این شرایط پرخاشگر می شوند، اغلب این کار را انجام می دهند زیرا در مواجهه با اضطراب یا ناامیدی خود مشکل دارند و نمی توانند احساسات خود را مانند دیگران به زبان بیان کنند. پرخاشگری ممکن است نوعی تکانشگری نیز باشد.

تکانشگری و سپس اختلالات رفتاری مخرب وجود دارد. در کودکان مبتلا به ADHD، رایج ترین آنها، تکانشگری و تصمیم گیری ضعیف می تواند منجر به رفتاری شود که به عنوان پرخاشگرانه تعبیر می شود. این کودکان معمولاً عواقب اعمال خود را در نظر نمی گیرند، که ممکن است زمانی که واقعاً فکر نمی کنند، بی رحمانه یا بدخواهانه به نظر برسند.

اختلال سلوک در اختلال سلوک، پرخاشگری بخشی از ماتریس بیماری است، جزء بزرگی از آنچه هست. بر خلاف کودکی که عواقب اعمال خود را در نظر نمی گیرد، کودکان مبتلا به CD عمدا بدخواه هستند و درمان و پیش آگهی کاملاً متفاوت است.

آسیب و گاهی اوقات دلایل ارگانیک برای طغیان های تهاجمی وجود دارد، زمانی که کودک آسیب لوب فرونتال یا انواع خاصی از صرع دارد. در این موارد ممکن است دلیل قابل درک برای اپیزود تهاجمی وجود نداشته باشد و اپیزود می تواند دارای یک جزء انفجاری باشد.

تروما در نهایت، مواقعی وجود دارد که پرخاشگری کودک یا نوجوانان توسط عوامل استرس زا در موقعیت آنها تحریک می شود و نشان دهنده یک بیماری عاطفی زمینه ای نیست. اما درک این نکته مهم است که این نسبتاً نادر است و زمانی که پرخاشگری به طور مکرر شروع به رخ دادن می کند، می تواند نشان دهنده یک مشکل عاطفی در حال ظهور باشد.

نقش روانشناس کودک چیست؟

شرح شغل روانشناس کودک شامل انجام تست و تجزیه و تحلیل برای ارزیابی و تشخیص مشکلات روان، هوش و رفتار است. افراد در مسیر شغلی روانشناس کودک، استراتژی‌های پیشگیری را طراحی می‌کنند، مانند کمپین‌هایی علیه بارداری نوجوانان، اعتیاد به الکل و آزار و اذیت. آنها از سایر کارشناسان و پرسنل پزشکی متمرکز بر کودک مشاوره می گیرند. تأثیر شرایط خانوادگی و اجتماعی کودک بر سلامت روانی - بین فردی، مراحل رشد و مشکلات رفتاری، حوزه دیگری است که روانشناسان کودک به بررسی آن می پردازند. شرح شغل روانشناس کودک شامل حمایت از کودکانی است که بی خوابی وحشتناک دارند، در عذاب دائمی هستند یا با رنج طولانی مدت دست و پنجه نرم می کنند. افرادی که در مسیر شغلی روانشناس کودک هستند و در محیط‌های دانشگاهی به کار می‌روند بر چگونگی تأثیر مسائل عاطفی و رفتاری بر یادگیری تمرکز می‌کنند.

به مسائل رسیدگی کنید

روانشناسان کودک از نوجوانان می خواهند که احساسات و عواطف خود را با جزئیات شرح دهند. مشکلات روانی کودکان شامل سوء استفاده، افزایش سن، قلدری، کنترل خشم، مشاغل، افسردگی، روابط، تصور از خود و استرس است. شرح شغل روانشناس کودک شامل کمک به دانش آموزان در تصمیم گیری در مورد زندگی خود و برخورد با مسائلی مانند اختلاف نظر است. دانش آموزان از روانشناسان کودک مشاوره دریافت می کنند.

غلبه بر ناتوانی ذهنی

روانشناسان کودک با بهبود چالش های فکری کودکان در محیط مدرسه به آنها کمک می کنند. آنها می توانند از جوامعی حمایت کنند که از نظر اجتماعی و جمعیتی متنوع هستند.

فرزندپروری چیست؟

بررسی تعاریف والدین در فرهنگ لغت یک شروع مفید است. منابعی مانند مریام وبستر، دیکشنری کمبریج، دیکشنری کالینز و دیکشنری دات کام به روش های بسیار مشابهی تعریف می کنند که فرزندپروری چیست. با استفاده از ترکیبی از این منابع رسمی، تعریف فرزندپروری شامل عناصری مانند موارد زیر است:

·         فرآیند تربیت کودک از بدو تولد تا بزرگسالی مستقل

·         تسهیل در تربیت کودک در تمام مراحل رشد

·         مراقبت و پرورش کودک

·         انجام مسئولیت های والدینی که همراه با تربیت فرزند است

·         عمل مراقبت از کودک به جای ارتباط بیولوژیکی با کودک

·         ایجاد محیطی سالم در حین رشد کودک - انجام اقداماتی برای تضمین رشد اجتماعی و آموزش که با ارزش‌های شما همسو باشد.

·         فراهم کردن یک زندگی خانگی با ثبات مالی (منظور ثروتمند بودن نیست)

·         سازگاری با نیازهای در حال تغییر کودک در حین رشد و تکامل

این تعاریف دقیق و مفید هستند و بینشی در مورد اینکه فرزندپروری چیست ارائه می دهند. با این حال، آنها کمی واضح و سیاه و سفید هستند و تعریفی از والدین را به عنوان یک چک لیست ساده ترسیم می کنند. از این نظر، آنها کمی از آموزش ارزشمند والدین فاصله دارند. والدین را می توان به معنای معنایی که برای والدین دارد نیز توصیف کرد.

پدر و مادر بودن به چه معناست؟

فرزندپروری خوب فقط یک روباتیک نیست که به نیازهای کودک توجه کند. در حالی که این مراقبت بسیار مهم است، این تنها جنبه فرزندپروری نیست. انجمن روانشناسی آمریکا (n.d.) سه هدف اصلی والدین را توصیف می کند. تنها مورد اول شامل نیازهای اساسی است.

·         حفظ سلامت و امنیت کودکان

·         آماده سازی کودکان برای بزرگسالی مستقل

·         آموزش ارزش هایی که با فرهنگ والدین همسو باشد

سازمان Proud 2 Parent (2017) نیز این مفاهیم را به عنوان تعاریف فرزندپروری فهرست می کند:

·         رفع نیازهای اساسی

·         حفاظت

·         آماده سازی

·         عشق

ایمن و سالم نگه داشتن کودکان و تامین نیازهای اولیه نیازهای حیاتی بقا هستند. فرزندپروری شامل این مأموریت های دیگر نیز می شود، مسئولیت هایی که معنای عمیق تری را به والدین القا می کند.

آماده کردن کودکان برای بزرگسالی نقش اساسی والدین است. عبارتی برای نشان دادن این ایده این است: شما فرزندی را بزرگ نمی کنید. شما یک فرد بالغ را بزرگ می کنید هر روز، والدین انتخاب می‌کنند و به روش‌های آگاهانه عمل می‌کنند تا به فرزندانشان کمک کنند تا به افرادی با شخصیت، احترام، احساس مسئولیت، انگیزه و مهارت‌هایی تبدیل شوند که به آنها کمک کند هم در دوران کودکی و هم در بزرگسالی موفق باشند. پیشرو مربوط به این آماده سازی است. عملکرد والدین بلندتر از کلمات است. در واقع، رهبری با مثال مؤثرتر از سخنرانی است.

در حالی که به نظر می‌رسد این آماده‌سازی و الگوبرداری مسئولیت‌های سنگینی هستند که نیاز به مهارت‌های متعدد والدینی دارند، اما سرگرم‌کننده نیز هستند. این آمادگی عمدتاً از طریق گردش با هم، بازی کردن با هم و به طور کلی زندگی مشترک انجام می شود. آمادگی مربوط به اعمال است. می تواند پیوندهای قوی والدین-فرزند ایجاد کند و معنی و مفهومی را به والدین القا کند.

معنای والدینی، حتی قوی تر از آمادگی، عمل و نگرش عشق بی قید و شرط است. بزرگ کردن بچه‌ها می‌تواند چالش‌برانگیز باشد و با زمان‌های سخت همراه باشد. با این حال، زمانی که رابطه شما ریشه در عشق دارد، پیوندی قوی دارید که می‌تواند شما را در هر زمان که با هم مخالفت و مشاجره کنید، به هم نزدیک کند. عشق ورزیدن به فرزندانتان آنها را پرورش می دهد و به پیشرفت آنها کمک می کند. در آغوش گرفتن، یک بوسه بر سر، خنده و لذت با هم بودن شاید بهترین توصیف برای معنای فرزندپروری باشد. این چیزی است که فرزندپروری در مورد آن است.